#7. `Zapowiada się miło

07.07.2017, piątek

Obudziły mnie ciepłe promienie słońca , które wpadały przez okno do pokoju. Leżałam w łóżku i rozmyślałam o nim. Wszytko mi go przypominało. Położyłam się na plecach i sięgnęłam po telefon. Miałam jednego nie odczytanego sma'a od Harry'ego na pożegnanie, ale go nie zdążyłam przeczytać bo zasnęłam.

Była godzina 11:30. Zjadłam śniadanie, ubrałam się <Klik> i nie wiedziałam w co mam ręce włożyć. Chyba trzeba zacząć szukać pracy ona, raczej sama się nie znajdzie. Cudów nie ma. 

Obdzwoniłam kilka pubów, restauracji i barów, klubów i tylko jedna restauracja zgodziła się ze mną spotkać i porozmawiać. Tyle dobrze.

Dobra załatwiłam jedno to teraz na zakupy.

Miałam już wychodzić kiedy zadzwonił mój telefon.Wygrzebałam telefon z torebki i odebrałam.

-Tak?- powiedziałam.

-Cześć.- to był Harry, Harry, Harry. Kurde zaciesz gorszy niż dwuletnie dziecko.

-Heej.

-Porywam cię na obiad.- oznajmił.

-Jak mam mieć takiego porywacza to mogę być porywana codziennie.- zaśmiałam się.

-Zapamiętam to sobie.- odparł.

-Czyli często będziesz to robił?- zapytałam.

-Tak często będę mógł i tyle ile ty znajdziesz dla mnie czasu.- wow, on chciał mi poświęcić cały swój wolny czas.

-Ja mam wolne 24h.- to chyba nie za dobrze zabrzmiało.

-Cieszę się. Wpadnę po ciebie za godzinę chyba, że możesz wcześniej.

-Za pół?

-Ok. To do zobaczenia.

-Pa.

Nagle ktoś zaczął pukać do drzwi. Z niechcenia je otworzyłam i był to David. Odpowiednia chwila chłopaku.

-Cześć.- powiedział.

-Hej.- odparłam.

-Dałabyś się namówić na obiad?- zapytał.

-Przepraszam jestem już umówiona. Może kiedy indziej albo wieczorem do ciebie wpadnę.

-Okej. To pa.

-Pa.

Ja nie mogę on jest przystojny, fajny i słodki, ale ja na razie wolę na Harrym się skupić.

***

Wyszłam z domu, zjechałam windą na dół a przed wyjściem z niej stał Harry.

-Cześć.- powiedział mi mnie przytulił.

-Hej.- odparłam.- Gdzie mnie zabierasz?

-Włoska kuchnia?- zaproponował.

-Może być, byle żeby być z tobą.- idiotka palnęła głupotę.

Będąc na miejscu, zamówiliśmy coś tradycyjnego.

- Ile masz dla mnie dzisiaj czasu?- zapytał mnie Harry.

-Tyle ile ty dla mnie.- zaśmiałam się.

-Czyli dużo.- uuuu... jak miło.

Po zjedzeniu poszliśmy przejść się do parku. Było miło zresztą jak to z nim,. Mam taki głupi nawyk śpiewania pod nosem. Tylko spojrzałam się na Harry'ego, a potem zaczęłam się śmiać.

-Przepraszam to już nawyk.- oznajmiłam.

-Nic się nie stało. Ładny masz głos.- powiedział co wiedział. Ja i ładny głos.

-Proszę cię. Harry nie rozśmieszaj mnie.

-Raczej wiem co mówię.

-No w sumie.

Chłopak złapał mnie za ramię i dalej spacerowaliśmy po parku.